Working ‘9 till 5’ life

Weer even een update vanuit Ghana.
Allereerst heel erg bedankt voor alle super leuke reacties! Echt heel leuk om te lezen!

Het werkende leven hier in Ghana is relaxed en dan ook echt relaxed! Voor ons Nederlanders misschien wel iets té relaxed. Dit scheelt wel want op tijd komen met de trotro is een kunst!
Maar wat hebben we gedaan? Dag 1: op pad met Charles, dag 2: wachten op en het regelen van de juiste bestandjes, dag 3 eindelijk echt aan de slag kunnen met het vertalen van cursussen voor de pharmacy school die Charles wil starten, ook dag 4 zijn we hard aan het werk geweest en hebben we onze opdracht al volbracht. Dag 5 is vandaag en moesten we aan Charles en Irene presenteren wat we hebben gedaan so far. Charles vond het allemaal goed! Hij neemt ons mee uit lunchen zometeen. Stageweek 1, bijna voltooid ;)

Woensdag zijn we na stage naar Osu (een wijk in Accra) gegaan. Schenen leuke, verwesterde, restaurantjes te zitten. Eerste stuk uiteraard met de trotro, daarna met een 'shared' taxi. Deze taxi's hebben bordjes op hun dak staan met de bestemming. Zodra de taxi vol zit vertrekt deze taxi ook pas. Handig om de kosten te delen maar kan nadelig zijn als je ergens op tijd moet zijn. Maar goed, zoals we afgelopen tijd gemerkt hebben is dat voor de Ghanezen geen beperkende factor, de tijd.

Zwalkend en hongerig liepen we door Osu waar we uiteindelijk de tip van Bart, de Nederlander die we eerder hadden ontmoet, hebben gevolgd en zijn we gaan eten bij mamma mia, een pizzeria. Heel raar, normaal zijn we als blanke erg schaars hier in Ghana maar zodra je dat restaurantje binnen stapt waan je je even uit de Ghanese wereld. Hier behoor je ineens weer tot de meerderheid en val je als blanke niet meer op, daar zijn juist de donkere mensen schaars.. Zoveel verschillende culturen die daar samen komen, het lijkt wel alsof alle buitenlanders daar naartoe gaan om te eten, als blanken onder elkaar.

De terugreis uit Osu was nog wel een dingetje. Gewapend met een volle buik van de lekkere spaghetti en 2 tassen met boodschappen wilden we terug naar ons guesthouse. Uiteraard met de trotro. Dit hadden we beter niet kunnen doen. Of jawel maar dan hadden we beter de goede trotro kunnen nemen.. Trotro nummer 1 was nog geen probleem, totdat we op de plaats van overstappen kwamen. Geen idee waar we naartoe moesten. Overal mensen, het was donker, er stonden wel trotro's maar blijkbaar stonden we aan de verkeerde kant van een ontzettend drukke rotonde, help! Gelukkig sprak een vriendelijke Ghanees (Daniel) Milou aan en vroeg waar we naartoe moesten. Hij wist de weg en gelukkig wilde hij ons naar de juiste trotro brengen. Het bleek dat wij inmiddels in het gevaarlijkste deel van Accra waren beland, at night, dus zo snel mogelijk weg hier. Snel wandelend tussen de hordes mensen en de vele ' kraampjes' (een andere benaming kunnen we even niet verzinnen) volgen we Daniel. Tijdens de 'barre' tocht worden we van alle kanten aangeraakt en word zo nu en dan een hand van 1 van ons vastgepakt met de bedoeling dat we stoppen waarschijnlijk. Gewoon achter Daniel aan lopen. Gelukkig heeft Daniel de trotro die ons naar Okponglo (busstop bij onze guesthouse) brengt gevonden. Bedankt, onze held! Of toch niet. Tijdens de rit herkennen we helemaal niks.. Gaan we wel de goede kant op? Vragen aan de man van de trotro. Hij geeft niet echt duidelijk antwoord.. Dan maar vragen aan de vriendelijk uitziende Ghanees naast Wendy. Hij zegt dat we in de goede trotro zitten, wat een opluchting. Na een praatje over van alles en nog wat vertelt hij de man van de trotro dat wij er straks uit willen. Nog een held! We bedanken hem voor zijn hulp en met een gerust hart lopen we in onze 'vertrouwde' omgeving naar ons guesthouse. Blij dat we terug zijn. Osu gaan we zeker nog een keer bezoeken, maar dan bij daglicht en deze terugreis is niet voor herhaling vatbaar..

Komend weekend gaan we een weekendje weg, nog meer genieten van ons verblijf in het mooie Afrika.
Het blijft verbazen hier, de vrouwen die alles op hun hoofd tillen (zelfs dingen die zo zwaar zijn dat je er al een hernia van krijgt als je er naar kijkt), de aparte manier van vervoeren met de trotro, het oversteken van de weg met rijdende auto's om je heen, de grote aantallen toeterende taxi's (alle taxi's die je naderen toeteren om te laten weten dat ze 'vrij' zijn) dus er word de hele dag geclaxonneerd waar Milou gek van wordt en antwoord met 'tuut yourself'.
Verder zijn er natuurlijk de gebruikelijke power dips en internet storingen.. het blijft Afrika!

Zoals Charles tegen ons zegt: It is going fine with my 'lekkerdings', ja het gaat goed met ons!

Ps. Als je ons wilt sms'en (gewoon naar ons Nederlands nummer) gebruik dan wel +31! Anders komen ze (waarschijnlijk) niet aan. Wendy heeft namelijk op haar verjaardag heel veel meldingen gehad van sms'jes die ze niet kan openen/niet kan zien wie ze heeft gestuurd..
Ps2. Speciaal voor Metta: we zijn hier helaas niet bereikbaar via whatsapp.. e-mail is al een luxe!
Ps3. Speciaal voor Julia: foto’s met kleine negertjes komen later!