Krokodillen bijten niet
Blijf op de hoogte en volg Wendy en Milou
14 Oktober 2012 | Ghana, Jirapa
Weer een berichtje vanuit Ghana, maar nu vanuit het noorden van het land.
Er is weer genoeg gebeurd sinds de vorige update. In Offinso was nog niet duidelijk wanneer we precies naar Jirapa zouden gaan. Inmiddels weten we ook waar het probleem lag met het bereiken van Jirapa: we hadden een verkeerd telefoonnummer. Vandaar dat de man die we aan de lijn hadden ons niet begreep… Omdat er nog een aantal dingetjes in Jirapa geregeld moesten worden hebben we besloten om het weekend nog in Kumasi te blijven, waar we heerlijk hebben gechilld. Uiteindelijk zijn we afgelopen maandag naar Jirapa gereisd. Jirapa ligt helemaal in het noordwesten van Ghana en de afstand is drie keer zo lang als de vorige (Accra-Kumasi), dus we waren voorbereid op een lange tocht.
Maandagochtend om kwart voor 7 waren we op het busstation en tot onze verbazing reden we om kwart voor 8 al weg! De bus zat propvol en de gangpaden lagen vol met koffers waar je overheen moest klimmen. Wij hadden 2 plekken naast elkaar, maar aangekomen bij onze plekken bleek dat 1 van de stoelen geen rugleuning meer had… en dat tijdens een reis van 9 uur!? Gelukkig bleef er 1 stoel leeg in de bus, waardoor we beiden achterover konden leunen, op naar Jirapa.
Rond een uur of 3 kwamen we aan in Wa, een plaatsje net onder onze bestemming en moest iedereen uit de bus. Huh? We hadden toch een rechtstreekse bus? Ja dat klopte, maar de bus ging tanken. En weg was ie, met onze backpacks nog onderin.. In de brandende zon hebben we bijna een uur gewacht. Gelukkig kwam de bus wel terug en een uur later waren we op onze bestemming: het ziekenhuis van Jirapa. Al met al waren de wegen redelijk goed en was de reis best goed te doen!
In Jirapa is gelijk al het verschil tussen Noord en Zuid Ghana te merken. De temperatuur ligt hier hoger, er zijn veel meer muggen (helaas) en de drukte van de vele auto’s en trotro’s in Accra/Kumasi is vervangen door fietsende en scooterbesturende Ghanezen. Ook is alles veel relaxter. Dit is op stage ook goed te merken. Er wordt wel hard doorgewerkt maar alles gaat veel gemoedelijker en is minder chaotisch. Voor de rest is het ziekenhuis en de ziekenhuisapotheek vergelijkbaar met die in Offinso. Het uitleggen aan de patiënten over de medicatie in de geleerde woordjes ‘Twi’ kunnen we hier helaas niet meer gebruiken. De taal die ze hier spreken is anders, nog moeilijker en niet uit te spreken voor ons. We hebben nog maar 1 week stage te gaan, met nog veel op de planning.
Omdat we nu helemaal in het noorden zitten, hebben we afgelopen weekend van de gelegenheid gebruik gemaakt nog iets noordelijker te gaan. Naar Paga. Dit plaatsje ligt aan de grens van Burkina Faso. Omdat de afstand Jirapa-Paga ons leek mee te vallen dachten we dit reisje wel even te kunnen maken in een weekend. Alleen bleek de weg zo slecht te zijn dat de busreis 8 uren(!) zou duren! Naar wikken en wegen hebben we toch besloten te gaan. Om een uur te besparen zijn we op vrijdag naar Wa gegaan. Vanaf daar zou zaterdagochtend om 5 uur een bus richting Paga komen. In Wa konden we in ons verblijf na 5 weken eindelijk genieten van een warme douche! Omdat de wekker op 03.30 stond (je moet op tijd op het station zijn om een busticket te bemachtigen) leek het ons verstandig vroeg te gaan slapen. Helaas konden we toen we op bed lagen nog mee genieten van een niet-heel-zuiver-zingende-live-band, bestaande uit een x aantal politiemannen, die bij ons verblijf aan het spelen was. Na een kort nachtje hebben we een ticket weten te bemachtigen en reed de bus om 6 uur richting het Noordoosten.
Over de slechte weg er naartoe was duidelijk geen woord te veel gezegd. We dachten dat de weg Accra-Kumasi al slecht was maar dit was echt het toppunt (hopelijk). Na de, letterlijk, misselijkmakende busreis kwamen we eindelijk aan in Navrongo. Vanaf hier nog met de taxi naar Paga. Wat we eigenlijk wilden gaan doen in Paga? Krokodillen kijken en ermee op de foto terwijl we op de rug zitten. Zo gezegd, zo gedaan! Door de gids werden we naar de krokodillen gebracht. Er zwommen in totaal 600 rond, waarvan de oudste 98 jaar oud. Eenmaal aangekomen gaf de gids instructies wat we moesten doen en konden we om de beurt op de krokodil gaan zitten (en ja hij leefde echt!). Hoe dat voelt? Super stoer en stug ;) Al was de reis die we gemaakt hebben om deze bijzondere ervaring mee te maken wel erg lang, we gingen toch naar huis met een mooie shot van ons en de krokodil.
Naast het krokodillenparadijs hebben we een kleine woongemeenschap met traditionele huisjes bekeken. Een spontane oude man (op de fiets) heeft ons in zijn community rondgeleid en hebben we de mud-and-stick huisjes bekeken en beklommen. De huisjes zijn gebouwd met modder en cow-shit (hierdoor binnen redelijk koel) en ze hebben een plat ‘dak’. Door middel van een uit een boomstam gesneden trap klimmen de mensen omhoog en slapen ze ’s nachts (als het niet regent) buiten op het dak. De boomstam nemen ze mee naar bed, zodat indringers niet boven kunnen komen. Erg leuk om eens te horen en te zien hoe deze mensen wonen en leven.
Omdat we niet dezelfde dag terug naar Jirapa konden, hebben we ook in het noordoosten overnacht. Met weer de wekker op 03.30 konden we mee met de bus naar Wa en kwamen we uiteindelijk om 15.30, erg moe maar wel voldaan, aan in Jirapa. 1 ding is zeker, zo’n krokodillenavontuur maken we (waarschijnlijk) nooit meer mee.
Nu dus nog een kleine stageweek te gaan en dan gaan we echt de toerist uithangen! We hebben al veel gezien en geproefd van de Ghanese cultuur, maar er staan nog een aantal plekjes op ons lijstje waar we graag naartoe willen. We zullen proberen jullie hiervan op de hoogte te houden, maar internet is schaars en traag in Ghana, vandaar dat we helaas ook geen foto’s kunnen uploaden. De krokodillenfoto’s komen later!
Er is weer genoeg gebeurd sinds de vorige update. In Offinso was nog niet duidelijk wanneer we precies naar Jirapa zouden gaan. Inmiddels weten we ook waar het probleem lag met het bereiken van Jirapa: we hadden een verkeerd telefoonnummer. Vandaar dat de man die we aan de lijn hadden ons niet begreep… Omdat er nog een aantal dingetjes in Jirapa geregeld moesten worden hebben we besloten om het weekend nog in Kumasi te blijven, waar we heerlijk hebben gechilld. Uiteindelijk zijn we afgelopen maandag naar Jirapa gereisd. Jirapa ligt helemaal in het noordwesten van Ghana en de afstand is drie keer zo lang als de vorige (Accra-Kumasi), dus we waren voorbereid op een lange tocht.
Maandagochtend om kwart voor 7 waren we op het busstation en tot onze verbazing reden we om kwart voor 8 al weg! De bus zat propvol en de gangpaden lagen vol met koffers waar je overheen moest klimmen. Wij hadden 2 plekken naast elkaar, maar aangekomen bij onze plekken bleek dat 1 van de stoelen geen rugleuning meer had… en dat tijdens een reis van 9 uur!? Gelukkig bleef er 1 stoel leeg in de bus, waardoor we beiden achterover konden leunen, op naar Jirapa.
Rond een uur of 3 kwamen we aan in Wa, een plaatsje net onder onze bestemming en moest iedereen uit de bus. Huh? We hadden toch een rechtstreekse bus? Ja dat klopte, maar de bus ging tanken. En weg was ie, met onze backpacks nog onderin.. In de brandende zon hebben we bijna een uur gewacht. Gelukkig kwam de bus wel terug en een uur later waren we op onze bestemming: het ziekenhuis van Jirapa. Al met al waren de wegen redelijk goed en was de reis best goed te doen!
In Jirapa is gelijk al het verschil tussen Noord en Zuid Ghana te merken. De temperatuur ligt hier hoger, er zijn veel meer muggen (helaas) en de drukte van de vele auto’s en trotro’s in Accra/Kumasi is vervangen door fietsende en scooterbesturende Ghanezen. Ook is alles veel relaxter. Dit is op stage ook goed te merken. Er wordt wel hard doorgewerkt maar alles gaat veel gemoedelijker en is minder chaotisch. Voor de rest is het ziekenhuis en de ziekenhuisapotheek vergelijkbaar met die in Offinso. Het uitleggen aan de patiënten over de medicatie in de geleerde woordjes ‘Twi’ kunnen we hier helaas niet meer gebruiken. De taal die ze hier spreken is anders, nog moeilijker en niet uit te spreken voor ons. We hebben nog maar 1 week stage te gaan, met nog veel op de planning.
Omdat we nu helemaal in het noorden zitten, hebben we afgelopen weekend van de gelegenheid gebruik gemaakt nog iets noordelijker te gaan. Naar Paga. Dit plaatsje ligt aan de grens van Burkina Faso. Omdat de afstand Jirapa-Paga ons leek mee te vallen dachten we dit reisje wel even te kunnen maken in een weekend. Alleen bleek de weg zo slecht te zijn dat de busreis 8 uren(!) zou duren! Naar wikken en wegen hebben we toch besloten te gaan. Om een uur te besparen zijn we op vrijdag naar Wa gegaan. Vanaf daar zou zaterdagochtend om 5 uur een bus richting Paga komen. In Wa konden we in ons verblijf na 5 weken eindelijk genieten van een warme douche! Omdat de wekker op 03.30 stond (je moet op tijd op het station zijn om een busticket te bemachtigen) leek het ons verstandig vroeg te gaan slapen. Helaas konden we toen we op bed lagen nog mee genieten van een niet-heel-zuiver-zingende-live-band, bestaande uit een x aantal politiemannen, die bij ons verblijf aan het spelen was. Na een kort nachtje hebben we een ticket weten te bemachtigen en reed de bus om 6 uur richting het Noordoosten.
Over de slechte weg er naartoe was duidelijk geen woord te veel gezegd. We dachten dat de weg Accra-Kumasi al slecht was maar dit was echt het toppunt (hopelijk). Na de, letterlijk, misselijkmakende busreis kwamen we eindelijk aan in Navrongo. Vanaf hier nog met de taxi naar Paga. Wat we eigenlijk wilden gaan doen in Paga? Krokodillen kijken en ermee op de foto terwijl we op de rug zitten. Zo gezegd, zo gedaan! Door de gids werden we naar de krokodillen gebracht. Er zwommen in totaal 600 rond, waarvan de oudste 98 jaar oud. Eenmaal aangekomen gaf de gids instructies wat we moesten doen en konden we om de beurt op de krokodil gaan zitten (en ja hij leefde echt!). Hoe dat voelt? Super stoer en stug ;) Al was de reis die we gemaakt hebben om deze bijzondere ervaring mee te maken wel erg lang, we gingen toch naar huis met een mooie shot van ons en de krokodil.
Naast het krokodillenparadijs hebben we een kleine woongemeenschap met traditionele huisjes bekeken. Een spontane oude man (op de fiets) heeft ons in zijn community rondgeleid en hebben we de mud-and-stick huisjes bekeken en beklommen. De huisjes zijn gebouwd met modder en cow-shit (hierdoor binnen redelijk koel) en ze hebben een plat ‘dak’. Door middel van een uit een boomstam gesneden trap klimmen de mensen omhoog en slapen ze ’s nachts (als het niet regent) buiten op het dak. De boomstam nemen ze mee naar bed, zodat indringers niet boven kunnen komen. Erg leuk om eens te horen en te zien hoe deze mensen wonen en leven.
Omdat we niet dezelfde dag terug naar Jirapa konden, hebben we ook in het noordoosten overnacht. Met weer de wekker op 03.30 konden we mee met de bus naar Wa en kwamen we uiteindelijk om 15.30, erg moe maar wel voldaan, aan in Jirapa. 1 ding is zeker, zo’n krokodillenavontuur maken we (waarschijnlijk) nooit meer mee.
Nu dus nog een kleine stageweek te gaan en dan gaan we echt de toerist uithangen! We hebben al veel gezien en geproefd van de Ghanese cultuur, maar er staan nog een aantal plekjes op ons lijstje waar we graag naartoe willen. We zullen proberen jullie hiervan op de hoogte te houden, maar internet is schaars en traag in Ghana, vandaar dat we helaas ook geen foto’s kunnen uploaden. De krokodillenfoto’s komen later!
-
14 Oktober 2012 - 23:57
Paul Lamberts:
Na mijn studenten die met een locaal gekochte auto Ghana rond toerden, staan jullie nu hoog in mijn lijst van die-hards. Jullie maken er wat van, ondanks die korte nachten. Zie uit naar jullie verslag ! -
15 Oktober 2012 - 08:00
Rob:
Prachtig verhaal meisjes! Weer genieten geblazen voor ons. Wij hebben hier een dag zon en dan weer regen en vanwege de kou: geen muggen :) Stoer hoor op zo'n krokodil, ben heel benieuwd naar de foto's.
Veel plezier!, Kiss RIT -
15 Oktober 2012 - 16:25
Heit En Mem:
hey toppers zo wat weer een ervaring hebben jullie het weekend opgelopen.
op een krokodil zitten dat maak t niet iedereen mee.
mooi man te gek een bijzondere ervaring. jullie laatste stage week alweer geniet ervan.
vanavond bellen we ff blij je stem weer te horen. wij hebben een top weekend gehad.
feest van lolke -jan en tante ina was zo mooi echt erg gezellig.
we hadden ook een foto van jou tussen al de andere foto''s waar lolke jou jou feliciteerde was met de gripe gemaakt. nu was het of feliciteerde jij hun met hun trouwdag.
zo was je er toch ff bij. he lieverd geniet nog ff en tot vanavond. pas goed opelkaar.
leafs heit en mem
-
15 Oktober 2012 - 17:18
Metta:
Ha bikkels!
Wat zijn jullie stoer! Mooi verhaal weer en wat gaat de tijd snel! Jullie halen er volgens mij wel uit wat erin zit, dus dat is goed om te horen :) Hier geen muggen, maar wel vliegen (sorry, flauw) en veel universiteitsactiviteiten. Afgelopen zaterdag was de matriculation ceremony waar iedereen (ook ondergetekende) rondliep als Harry's en Hermelientjes onder het toeziend oog van busladingen vol Japanse toeristen. Daarna gedoken met de scuba diving society, supertof! Meiden, heel veel plezier met de laatste stagedagen en natuurlijk daarna. Pas goed op elkaar en kom heelhuids thuis.
Liefs,
Metta -
15 Oktober 2012 - 19:01
Marja:
Wauw dat had ik ook wel willen meemaken! Zaten er nog wel tanden in de bek van de krokodillen en dan vooral die van 98 jaar. Fluor in het water?
Zo'n foto van jezelf krijg je niet weer, inlijsten thuis, ben heel benieuwd. Nog veel reisplezier zonder te veel gehobbel!
Groetjes Marja -
15 Oktober 2012 - 19:38
Sjanna:
Ik liep een verslag achter, maar ben nu weer helemaal bij!
Gaaf om te lezen wat jullie allemaal meemaken. Menn die krokodillentocht lijkt me verschrikkelijk, haha. Die reis ernaar toe en weer terug tenminste, maar dan heb je ook wat gezien!
Succes met de laatste stageweek!
Liefs,
Sjanna -
15 Oktober 2012 - 19:52
Alle, Liesbeth & Fenna:
Wauw wat een ervaring om op een krokodil te zitten.
Erg leuk om (weer) te lezen wat jullie mee maken. Heel mooi beschreven.
Nog veel plezier en geniet er nog even van.
Groetjes, Alle, Liesbeth & Fenna -
16 Oktober 2012 - 10:16
Karin:
Hee lieve avonturiers!
Whoooo, wat gaaf! Op de rug van een krokodil zitten. Dat lijkt me best eng. Ben benieuwd naar de foto's!! Wat goed dat jullie toch zijn gegaan! Dan merk je pas hoe dichtbij we bij elkaar wonen in Nederland he. Hier zouden we voor geen goud zes uur in de bus gaan zitten om vervolgens anderhalve dag later weer terug te gaan, haha.
Het volle bus verhaal met koffers en zonder leuningen komt me erg bekend voor! Dan vraag je je wel even af hoe je dat nou weer gaat overleven. Maar gelukkig komt het altijd goed.
Echt supervet dat jullie zoveel van het land zien en straks nog een paar weken hebben om nog meer te bekijken als echte backpackers! Ben benieuwd!
Succes nog even met de laatste stageweek en alvast veel plezier in jullie laatste twee weken avontuur! Voor je het weet zit je weer in een NS-trein te klagen dat het zolang duurt voordat je in Grun bent;-).
xxxxxxx -
16 Oktober 2012 - 16:10
Angelien:
Heey Wendy,
Gaaf hoor, je hebt al een heleboel meegemaakt en zal wel moeten wennen als je straks weer hard aan de bak moet hier in Nederland! ;)
Op een krokodil zitten is inderdaad niet iets wat je elke dag meemaakt.
Tot snel meis en have fun met de toerist uithangen!!! -
22 Oktober 2012 - 10:49
Anja:
tja, al bijna voorbij! Nog ff lekker de toerist uithangen nu, heerlijk. En wat een indrukken zeg. Heel erg leuk om te lezen. Nog heel veel plezier toegewenst. -
28 Oktober 2012 - 12:13
Winke Van Wieren:
hallo dames
wat een avotuur ik kan begrijpen dat jullie deze reis nooit zullen vergeten wat een verschillende culturen dat is natuurlijk ook de bedoeling van zo,n reis ik kan mij afrika nog goed herrinneren en soms op de tv zie weer plaatsen dan denk je daar zijn wij ook geweest
jullie moeten nog maar heerlijk genieten deze laatste week is zo voorbij
wendy tot vrijdag en milou ook een goede ries naar huis
heel veel liefs beppe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
