Van slingerende aapjes tot wachtende patiënten
Blijf op de hoogte en volg Wendy en Milou
05 Oktober 2012 | Ghana, Kumasi
Vorig weekend zijn we weer een weekend weg geweest. Met de trotro naar Nkoranza, plaatsje 2,5 uur rijden vanaf Kumasi naar het Noorden. Eenmaal daar aangekomen hebben we als luxepaardjes een taxi inclusief chauffeur gehuurd die ons de hele middag sierlijk langs alle kuilen en gaten, over alle hobbels en bobbels naar onze bestemmingen heeft gereden. Inderdaad, bestemmingen, want wij hebben zaterdag én (alweer) heel veel aapjes bekeken (alleen dan nu in het bos, waar de apen gewoon over de paden lopen en naast je van boom tot boom slingeren) én zijn we naar de Kintampo waterval geweest. En terwijl wij de toerist aan het uithangen waren, bleef de taxichauffeur keurig op ons wachten om ons naar ons volgende bestemming te brengen zodra we klaar waren. Hoe ideaal wil je het hebben?! Bij de watervallen werden wij zelf ook nog even als ‘attractie’ gebruikt. Je kon daar namelijk een foto laten maken en gelijk laten afdrukken. Natuurlijk was er een Ghanees die heel graag met ons op de foto wilde, om deze vervolgens af te laten drukken. Vooruit dan maar, wij zijn de beroerdste ook niet. Al hadden we er achteraf best 5 Cedi voor kunnen vragen!
Na deze middag konden we weer 2 dingen van onze to do/to see list schrappen en werden we naar ons guesthouse gebracht. We verbleven bij het project Hand in Hand (www.operationhandinhand.nl) gerund door een Nederlandse dokter en zijn vrouw. Dit project biedt onderdak en verzorging aan mensen met een beperking (geestelijk, lichamelijk, beide) omdat deze groep mensen niet in de Ghanese maatschappij geaccepteerd worden. De meeste bewoners (in totaal 86, voornamelijk kinderen) zijn door hun familie verstoten. Hand in Hand is een soort van park waar ze wonen en waar ook huisjes zijn voor gasten. Overdag kun je rond lopen en met de kinderen spelen. De kinderen komen op je af stormen, pakken je hand, kruipen bij je op schoot, springen op je rug. Wat een mooi project! En een hele bijzondere ervaring.
Toen we zondag weer in Kumasi kwamen kregen we te horen dat we ineens al onze spullen moesten pakken, want het ziekenhuis waar we een week stage zouden lopen ligt in Offinso. Weten wij veel waar dat ligt, wij dachten Malik brengt ons elke dag heen en komt ons ook weer ophalen. Nee dus. Dus onverwacht moest de backpack weer ingepakt worden (wat nog steeds geen hobby van ons is geworden, dat wordt nog wat de laatste 2 weken van onze reis..) En op maandagochtend heeft Malik ons naar Offinso-Maase gebracht. 25 km ten noorden van Kumasi, een reis die ons 1,5 uur heeft gekost (en toen begrepen we dat elke dag op een neer toch niet handig was). We hebben dus de hele week intern gezeten, maar we hadden het wel goed voor elkaar. We hadden een soort van appartement: 3 hele ruime slaapkamers, waarvan 1 als kast/was-ophang-ruimte werd gebruikt, een woonkamer met banken en een eetgedeelte met eettafel en 6 stoelen er om heen, een douche, een wc, een keuken en een eigen terras! Daarnaast werd er ontbijt, lunch en diner bezorgd! Ons hoor je niet klagen!
Ook het stage lopen in de ziekenhuisapotheek was erg leuk, knap hoe ze hier werken in de kleine ruimtes, overal liggen doosjes medicijnen en staan stoelen waar je ze niet verwacht. De wachtruimte van de apotheek is buiten, wel soort van overdekt en iedereen wacht netjes op zijn/haar beurt. Op drukke dagen leek het net het publiek van een volle theaterzaal. Tijdens het uitleggen aan de patiënten hoe ze de medicijnen moesten gebruiken, werd er veel gelachen om onze uitspraak van de Ghanese taal Twi. Het is een lastige taal, om je tong over te breken. Maar goed, we hebben het toch maar weer gedaan en we hebben er zelf ook veel om gelachen!
Verder wordt er ook veel gelachen om Milou haar naam. Er is hier in Ghana een populair drankje genaamd Milo, soort Nesquik (oplos chocolademelk) en mensen drinken dat hier bij hun ontbijt. Dus zodra Milou zich voorstelt, zie je mensen al raar kijken en zegt ze er automatisch achteraan: ‘like the drink’… Maar het is wel een makkelijke manier om haar naam te onthouden!
Naast gelachen heeft deze week ook indruk gemaakt. En dan voornamelijk de tour die we door het ziekenhuis hebben gehad. Het liefst zouden we foto’s willen maken om in Nederland te laten zien wat wij hebben gezien, maar dat is niet gepast. 1 ding is zeker, de beelden zullen wel op ons netvlies blijven staan. Het is lastig te omschrijven, want daarvoor moet je het echt zelf gezien hebben. De ziekenhuiszalen waar mensen hutje mutje liggen, geen privacy en de geur die er hangt. Het bezoek aan het mortuarium was best apart, daar werden we wel even stil van.
Inmiddels zijn we weer terug in Kumasi en reizen we dit weekend waarschijnlijk naar Jirapa, onze volgende bestemming. Dit is echter nog niet zeker, want onze supervisor is er niet. Gelukkig kunnen we prima in Kumasi blijven dus geen zorgen.
Na deze middag konden we weer 2 dingen van onze to do/to see list schrappen en werden we naar ons guesthouse gebracht. We verbleven bij het project Hand in Hand (www.operationhandinhand.nl) gerund door een Nederlandse dokter en zijn vrouw. Dit project biedt onderdak en verzorging aan mensen met een beperking (geestelijk, lichamelijk, beide) omdat deze groep mensen niet in de Ghanese maatschappij geaccepteerd worden. De meeste bewoners (in totaal 86, voornamelijk kinderen) zijn door hun familie verstoten. Hand in Hand is een soort van park waar ze wonen en waar ook huisjes zijn voor gasten. Overdag kun je rond lopen en met de kinderen spelen. De kinderen komen op je af stormen, pakken je hand, kruipen bij je op schoot, springen op je rug. Wat een mooi project! En een hele bijzondere ervaring.
Toen we zondag weer in Kumasi kwamen kregen we te horen dat we ineens al onze spullen moesten pakken, want het ziekenhuis waar we een week stage zouden lopen ligt in Offinso. Weten wij veel waar dat ligt, wij dachten Malik brengt ons elke dag heen en komt ons ook weer ophalen. Nee dus. Dus onverwacht moest de backpack weer ingepakt worden (wat nog steeds geen hobby van ons is geworden, dat wordt nog wat de laatste 2 weken van onze reis..) En op maandagochtend heeft Malik ons naar Offinso-Maase gebracht. 25 km ten noorden van Kumasi, een reis die ons 1,5 uur heeft gekost (en toen begrepen we dat elke dag op een neer toch niet handig was). We hebben dus de hele week intern gezeten, maar we hadden het wel goed voor elkaar. We hadden een soort van appartement: 3 hele ruime slaapkamers, waarvan 1 als kast/was-ophang-ruimte werd gebruikt, een woonkamer met banken en een eetgedeelte met eettafel en 6 stoelen er om heen, een douche, een wc, een keuken en een eigen terras! Daarnaast werd er ontbijt, lunch en diner bezorgd! Ons hoor je niet klagen!
Ook het stage lopen in de ziekenhuisapotheek was erg leuk, knap hoe ze hier werken in de kleine ruimtes, overal liggen doosjes medicijnen en staan stoelen waar je ze niet verwacht. De wachtruimte van de apotheek is buiten, wel soort van overdekt en iedereen wacht netjes op zijn/haar beurt. Op drukke dagen leek het net het publiek van een volle theaterzaal. Tijdens het uitleggen aan de patiënten hoe ze de medicijnen moesten gebruiken, werd er veel gelachen om onze uitspraak van de Ghanese taal Twi. Het is een lastige taal, om je tong over te breken. Maar goed, we hebben het toch maar weer gedaan en we hebben er zelf ook veel om gelachen!
Verder wordt er ook veel gelachen om Milou haar naam. Er is hier in Ghana een populair drankje genaamd Milo, soort Nesquik (oplos chocolademelk) en mensen drinken dat hier bij hun ontbijt. Dus zodra Milou zich voorstelt, zie je mensen al raar kijken en zegt ze er automatisch achteraan: ‘like the drink’… Maar het is wel een makkelijke manier om haar naam te onthouden!
Naast gelachen heeft deze week ook indruk gemaakt. En dan voornamelijk de tour die we door het ziekenhuis hebben gehad. Het liefst zouden we foto’s willen maken om in Nederland te laten zien wat wij hebben gezien, maar dat is niet gepast. 1 ding is zeker, de beelden zullen wel op ons netvlies blijven staan. Het is lastig te omschrijven, want daarvoor moet je het echt zelf gezien hebben. De ziekenhuiszalen waar mensen hutje mutje liggen, geen privacy en de geur die er hangt. Het bezoek aan het mortuarium was best apart, daar werden we wel even stil van.
Inmiddels zijn we weer terug in Kumasi en reizen we dit weekend waarschijnlijk naar Jirapa, onze volgende bestemming. Dit is echter nog niet zeker, want onze supervisor is er niet. Gelukkig kunnen we prima in Kumasi blijven dus geen zorgen.
-
05 Oktober 2012 - 12:01
Opa En Else:
We worden er stil van, wat een verslag. Kunnen ons de situatie wel enigszins voorstellen in zo'n ziekenhuis (door de beelden op tv), maar in het echt is het natuurlijk 100 x indrukwekkender en erger.
Een mooie geestelijke bagage voor de toekomst.
Nog weer veel succes en plezier, leuk dat onze kleindochter eigenlijk een chocoladedrankje is, zullen we onthouden. (Is Tessa ook zoiets????)
liefs van Opa en Else -
05 Oktober 2012 - 12:40
Sanneke:
Hey schatten!
Ben blij dat jullie het zo naar jullie zin hebben en het klinkt ook alsof jullie
het goed voor elkaar hebben wat slaapplekken betreft enz. :D
Denk dat wij ons niet voor kunnen stellen hoe het gaat daar in het ziekenhuis...
lijkt me soms erg heftig!
Nog heel veel succes en plezier meiden... Ik mis jullie wel hoor!;-)
Dikke knuf en kus -
05 Oktober 2012 - 12:52
Karin:
He meiden,
wat een leuk verhaal weer! En het 'scheiden??' van de medicijnen ziet er erg 'verantwoord' uit op de foto! Lekker hygiënisch... haha. Wat een schattige kindjes. Het lijkt mij best heftig om elke keer op een nieuwe plek te zitten. Je kunt natuurlijk ook veel leren maar het lijkt me erg indrukwekkend!.
Jeetje, jullie zitten al op de helft! Er staat nog zo'n maand vol avontuur te wachten! Superleuk!
xxx Karin -
05 Oktober 2012 - 14:33
Anja:
Hee, geweldige verhalen! Dit vergeet je je hele leven niet meer. Erg leuk om te lezen, kijk uit naar de volgende.
Liefs, Anja -
05 Oktober 2012 - 15:15
Julia:
FANTASTISCH verhaal weer dames, ik ben trots op jullie hihi! En......de eerste foto's met kleine negertjes, echt TE schattig...! Lijkt me echt een gave ervaring,echt een totaal andere wereld daar. Kan me heel goed voorstellen dat het zoveel indruk maakt. Ik voel me wel een verwend nest nu ik dit zo lees, terwijl ik in mn huisje op de bank zit met laptop en M&M's...Geniet weer van de volgende ervaringen en pas goed op elkaar! Xxx Jules -
05 Oktober 2012 - 15:15
Julia:
FANTASTISCH verhaal weer dames, ik ben trots op jullie hihi! En......de eerste foto's met kleine negertjes, echt TE schattig...! Lijkt me echt een gave ervaring,echt een totaal andere wereld daar. Kan me heel goed voorstellen dat het zoveel indruk maakt. Ik voel me wel een verwend nest nu ik dit zo lees, terwijl ik in mn huisje op de bank zit met laptop en M&M's...Geniet weer van de volgende ervaringen en pas goed op elkaar! Xxx Jules -
05 Oktober 2012 - 18:58
Heit En Mem:
hey toppers.
wat maken jullie veel mee en wat een indrukken allemaal.
wat zul je blij zijn geweest om al die apen te zien in de natuur.
jij bent altijd al vol van apen geweest.
ben zo happy dat jullie het zo naar jullie zin hebben daar doe je het voor.
over een half uur zullen we skypen hopen dat het lukt wil je graag ff horen.
nog een maand meiden het gaat al weer hard geniet van elke dag.
pas goed opelkaar tot de volgende loop dikke tut en knuffel leafs heit en mem -
06 Oktober 2012 - 14:15
Marja:
Ha Meiden,
Mooi initiatief van de dokter en zijn vrouw, en wat een lieve kindjes om te zien, maar tegelijker tijd dus heel zielig dat ze door hun familie verstoten zijn.
Jullie ervaren veel daar ook hoe goed we het in Nl hebben he. Zouden eigenlijk allemaal eens zo'n stage moeten doen.
Jullie tijd vliegt, nog veel plezier daar!
Groetjes Marja -
07 Oktober 2012 - 15:57
Jetty:
Wat een indrukken dames, jullie maken heel wat mee, mooie,en indrukwekkende dingen! Maar goed dat jullie samen zijn. Kun je later als je thuis bent nog napraten met iemand die het zelfde heeft gezien en meegemaakt. Maar gelukkig hebben jullie ook veel plezier, succes voor de komende week en wij wachten op het volgende verhaal.
Liefs Jetty -
08 Oktober 2012 - 14:11
Debbie:
Hoi hoi,
Wat hebben jullie alweer veel meegemaakt zeg! Leuk om de verhalen allemaal even te lezen (ook al zijn sommige dingen wel erg zielig) En ook leuk om even een paar foto's te zien.
Geniet nog even van jullie stage :-)
Liefs Debbie -
08 Oktober 2012 - 19:06
Anja Vd H:
Haaai laiverds!
Mooi verhaal, het lijkt wel of jullie het gewoon druk hebben! Wel supermooie/indrukwekkende dingen die jullie zien en meemaken zeg!
Hier in Grun is dat heel anders hoor.. Afgezien van de goudvis die vanochtend met een reuzesprong uit de kom is gesprongen en op de grond lag te spartelen, is er niks spannends gebeurd! Gelukkig hebben we hem kunnen redden ;)
Nou wederom: blijf genieten en veel foto's maken! :)
Dikke tuut!
-
09 Oktober 2012 - 11:30
Beppe Griet:
Hallo Wendy en Milou
Heb jullie verhalen met spanning gelezen.
Meiden wat beleven jullie veel . En ook de foto's super leuk Hoop dat jullie verdere stage ook zo goed verloopt dan is alles topppie
Heel veel plezier verder en tot horens beppe Griet -
09 Oktober 2012 - 11:31
W Van Wieren:
hallo meiden
zo even tijd om jullie belevenissen te lezen
wat prachtig om dit allemaal te doen en te zien de helft van jullie reis zit er al weer op ik wens jullie nog een hele mooie tijd ik heb je weer smsjes gestuurd wendy maar ik weet niet of ze wel overkomen het zal dan wel aan mijn telefoon liggen want ik heb het nummer van mem gekregen ik hoor dit dan nog wel eens nog heel veel plecier en tot een andere keer liefs beppe w
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
